Hier het verloop van de zwangerschap, wat ik steeds een beetje zal bij proberen te houden.
Amy en Izumi hebben het al twee keer eerder geprobeerd, maar door de stress van het reizen en de vreemde omgeving was steeds Amy’s krolsheid weg en kwam het niet tot een dekking. Maar de aanhouder wint en drie keer is scheepsrecht! Eindelijk, met Kerstmis 2020, sloeg de vonk tussen beide dan toch over, en zijn er vele dekkingen gezien. Nu maar hopen dat het aanslaat.
week 1. We merken nog helemaal niks aan Amy. Ze is na de krolsheid 110 gram afgevallen.
week 2. We merken -net als vorige zwangerschap- dat Amy sneller en harder spint dan anders. Alsof de volumeknop van haar spinnertje een paar streepjes verder is gezet. Bovendien weegt ze 3650 gram, 160 gram aangekomen! Zou het?
week 3. Amy is een stuk aanhankelijker dan normaal en eet veel en slaapt veel. Ook heeft ze een keer overgegeven. Ze is weer 90 gram aangekomen. Eind van de week is het duidelijk: ja hoor, roze tepels!!
week 4. Amy is weer 90 gram aangekomen, maar hoewel het in gewicht niet zo veel is, oogt ze nu duidelijk al wat dikker, met opgevulde flanken, en haar buikje is ook echt wat voller als ik erover aai. Ze is heel gezellig en wil steeds bij mij in de buurt zijn. Ze heeft ook een goede eetlust. Haar tepels zijn groot en heel donkerroze.
week 5. Je kunt nu wel zien dat ze zwanger is als je haar kent, en ze heeft al best een buikje. Ze slaapt en eet goed. Gewicht nu 3910 gram. Ik ben zo benieuwd wat voor geheimen ze in haar buikje draagt! We zijn nu op de helft van de dracht, dus nog even geduld. Ik heb in elk geval een week voor en twee weken na de uitgerekende datum vakantie. Dat geeft mij veel rust. Ik had de indruk vorige keer dat Amy het niet fijn vond dat ik in de laatste week nog naar m’n werk vertrok elke ochtend.
week 6. Het buikje van Amy gaat nu goed groeien en het is nu voor iedereen wel zichtbaar dat ze zwanger is. Ze woog 4030 gram. Af en toe is ze onrustig en loopt wat te zoeken en te mauwen. Volgende week zal ik de werpkist vast neer gaan zetten.
week 7. De werpkist neergezet in de woonkamer. Alle katten komen snuffelen en er in liggen, behalve Amy. Wel heeft ze interesse in de garderobekast in de hal. Dat gaat natuurlijk niet door!
week 8. Mooi, maar klein buikje, en ze komt weliswaar steeds aan, maar iets minder dan vorige zwangerschap. Het wordt zeker geen groot nest. We zien de kittens goed bewegen, het is zo schattig! Amy is super knuffelig en ligt steeds op schoot of bij me in de buurt. Zelfs als ik sta te koken zit ze voor de keukendrempel mij in de gaten te houden.
week 9. Mijn vakantie is begonnen en Amy en ik brengen samen een paar heerlijk rustige en tevreden dagen door op de bank. Het wordt dag 65, de dag waarop ze vorige keer beviel, maar er gebeurt nog niks, tot ‘s avonds ze opeens onrustig wordt en bruin slijm verliest. Ik slaap ‘s nachts op de bank maar geen bevalling.
week 10. Dag 66. Amy is onrustig en blijft een rare bruine afscheiding houden, soms hijgt ze wat. Bij de dierenarts blijken er 3 kittens op de rontgenfoto te zitten, en drie kloppende hartjes op de echo. Ze heeft geen koorts en het advies is daarom afwachten. En weer een nacht op de bank. Amy is wel in de werpkist gaan liggen en nu lijkt de bevalling te gaan doorzetten.
Bevalling, 2 maart 2021
In de vroege uurtjes van dag 67 wordt vlot een colorpoint kitten geboren in stuitligging, hij weegt 86 gram. Daarna hapert de bevalling weer. Ik ben inmiddels begonnen met flessen van nr 1. (De kittens moeten 16-18 u geflest worden ivm bloedgroepenincompatibiliteit). Rond het middaguur wordt na overleg met de DA en een injectie met oxytocine, een tweede colorpoint kitten geboren in hoofdligging van 98 gram. Het is een lastige bevalling, het kitten komt er met veel hulp uiteindelijk uit en moet flink op gang worden geholpen maar gaat na “uitslaan” toch miauwen, gelukkig. Amy begint daarna om een uur of 2 te persen op nummer 3, maar ze is echt uitgeput en we zien haar buikpers steeds zwakker worden met een uitpuilende vochtblaas. Weer naar de DA, die ziet het nog wel zitten en we willen allebei graag een keizersnede vermijden, dus krijgt ze weer oxytocine. Maar helaas, ondanks al het harde werken komen er geen kindsdelen tevoorschijn, en aan het eind van de middag gaat Amy toch voor een keizersnede. Wat een vreselijk moment om daar m’n lievelingetje te moeten afgeven, en er vloeien heel wat traantjes! maar ik moet toch terug naar huis om de andere twee kittens te flessen. Na een uurtje word ik gebeld, het gaat gelukkig heel goed met Amy maar het derde kitten heeft het helaas niet gehaald. Als ik ze op ga halen zie ik dat ook het derde kitten, net als nr 2, een colorpoint is en zo te zien ook een poesje, wat een droomnestje uit deze combi! We begraven het poesje in de tuin op hetzelfde plekje als de broertjes uit nest 1.
Week 1. De kittens groeien heel goed, drinken goed uit het spuitje en daarna gaat de omschakeling naar het drinken bij Amy, ondanks haar buikwond, ook prima, ze komen elke dag super aan, en Amy geneest heel vlot en is zo blij met haar twee kittens, het is zo’n vertederend gezicht. Ik twijfel nog een beetje over de geslachtjes, afwachten maar.
Week 2. De oogjes beginnen open te gaan, en de kittens beginnen een beetje rond te schuiven/scharrelen in de werpkist. Ik denk dat kitten 1 een jongetje is en kitten 2 een meisje. Het meisje is steeds net wat zwaarder dan het jongetje. Zij is seal tabby point en hij is een blue tabby point.
Week 3. De wereld van de kittens wordt steeds wat groter en ze kijken al steeds naar buiten door het kittenluikje! Dat gaat niet meer lang duren of ze willen er uit! De naampjes worden bedacht: het katertje gaat Beertje heten en het poesje Bijou.
week 4. De kittens gaan de kittenren in en gaan ook beginnen met de eerste hapjes Hipp baby bio kip- en rundvlees . Ze vinden het erg lekker. Ze lopen parmantig rond en stoeien op hun manier met elkaar en met hun moeder.
Week 5. Het worden steeds meer echte kleine katjes en we zien steeds meer van hun persoonlijkheid. Beertje durft het meest en staat vaak vooraan met overal op- en af klimmen en is erg sociaal. Bijou is lief en grappig en een enorme schrokop, maar durft wat minder. Wel deed zij als eerste haar behoefte netjes op het kittenkattenbakje!
Week 6. Ik heb weer een weekje vrij en kan dus genieten van hun eerste avonturen buiten de kittenren. Ze vinden dit geweldig en willen en durven elke dag meer. Ze staan ook enorm te gillen als ze eruit willen (vooral Beertje kan er wat van). Bijoutje heeft even een paar dagen een dipje, eerst diarree en daarna overgeven, snel naar de dierenarts. Gelukkig is het met een injectie emeprid, en isogel snel over. Ze gaat weer drinken en eten en komt al snel weer lekker aan.
Beertje is gereserveerd voor Suzanne en Jazzy Joe! Hij gaat Sepp heten bij hun.
Bijoutje blijft bij ons en komt de cattery versterken! Ik ben echt verliefd op haar mooie koppie.
Week 9. De kittens gaan voor hun eerste inenting en chip naar de dierenarts. En ja hoor, wat ik de laatste tijd al vermoedde wordt bevestigd. Ook Beertje is een poesje! Verder gaat alles goed met de kittens en ze hebben vrijwel geen last van de inenting.
Week 11. De ren is uit de kamer en de poesjes rennen en spelen door het hele huis. Wat zijn het schatjes, we genieten echt van deze laatste paar weken. Onderstaande mooie foto gemaakt door Francisca Steenks.
